Ας ξεκινήσουμε την ανάλυση μας από τον Ολυμπιακό, ο οποίος το καλοκαίρι αντικατέστησε τον Salvador Hidalgo έναν πολύ επιθετικό ακραία ο οποίος όμως είχε αδυναμία την υποδοχή, με τον Gordon Perrin έναν πιο all around ακραίο ο οποίος είναι καλύτερος στην υποδοχή. Αυτή ήταν η κίνηση κλειδί που τον ανέβασε ένα επίπεδο, καθώς κάλυψε την αδυναμία της ομάδας στην υποδοχή βελτιώνοντας τη έτσι στο side out, χωρίς όμως να χάνει στην κόντρα μπάλα σε μεγάλο βαθμό, καθώς είναι επικίνδυνος απ’ όλες τις θέσεις και ειδικά στις ψηλές μπάλες (δύσκολες επιθέσεις), αφού μπορούν να τις εκτελέσουν και οι 2 ακραίοι Κουμεντάκης και Perrin συν φυσικά τον Διαγώνιο του τον Atanasijevic.
Πάμε τώρα στον Παναθηναϊκό, ο οποίος άλλαξε και τους 4 ξένους του, αντικατέστησε τον Fernando Hernandez με τον Rasmus Nielsen, τον Lucas Rangel με τον Patrick Gasman, τον Hierrezuelo με τον Maxwell Elgert και (ουσιαστικά) τον Jiri Kovar με τον Jonas Kvalen (ο Van Garderen ήταν η αρχική επιλογή αλλά είναι τραυματίας). Ας ξεκινήσουμε με τη σειρά, με τον Nielsen ο Παναθηναϊκός φαίνεται πως χτύπησε διάνα αποκτώντας έναν διαγώνιο με πολύ υψηλά ποσοστά στην επίθεση. Ο Gasman είναι ένας Κεντρικός ο οποίος μπορεί να πάρει μεγάλο όγκο επιθέσεων και να τις τελειώσει με ευκολία, ενώ παράλληλα στα τελευταία ματς φαίνεται να βρίσκει ρυθμό στο μπλοκ και στο σέρβις, ουσιαστικά αναβαθμίζοντας το κέντρο της ομάδας, καθώς δίνει τα στοιχεία που δεν έδινε πέρσι ο Rangel. Στο πρόσωπο του Elgert ο Παναθηναϊκός έχει βρει έναν Πασαδόρο ο οποίος είναι εξαιρετικός στο side out βοηθώντας έτσι την ομάδα να αξιοποιήσει το επιθετικό ταλέντο των Κεντρικών της, δίνοντας διαφορετικά στοιχεία στη θέση σε σχέση με τον Hierrezuelo, ο οποίος ήταν ένας πολύ επιθετικός Πασαδόρος όπου ήταν καλύτερος στην κόντρα μπάλα από τον Καναδό, αλλά χειρότερος στο side out.
Οπότε καταλαβαίνουμε πως στο κομμάτι του side out οι δύο ομάδες βρίσκονται περίπου στο ίδιο επίπεδο. Η διαφορά των δύο αιωνίων έγκειται σε δύο σημεία του παιχνιδιού στο μπλοκ άμυνα και στην κόντρα μπάλα. Ο Παναθηναϊκός φέτος παρουσιάζεται βελτιωμένος στα ντουμλάζ (στην άμυνα) χάρις στην απόκτηση του Χανδρινού, όμως στο θέμα του μπλοκ υστερεί σε σχέση με τον Ολυμπιακό, καθώς o Djuric και ο Pajenk παρουσιάζονται καλύτεροι σε αυτόν τον τομέα σε σχέση με τους Gasman και Βουλκίδη, βέβαια το μπλοκ είναι ένα κομμάτι του παιχνιδιού το οποίο μπορεί να βελτιωθεί μέσω της προπόνησης (το βλέπουμε στα τελευταία ματς με τον Gasman), αλλά χρειάζεται να ανεβάσει και την απόδοση του και ο Βουλκίδης (και στο μπλοκ και στην επίθεση), ώστε να προσεγγίσει ο Παναθηναϊκός την απόδοση του Ολυμπιακού σε αυτό τον τομέα του παιχνιδιού.
Εκεί που παρουσιάζεται η μεγαλύτερη διαφορά είναι στην κόντρα μπάλα, καθώς ενώ ο Ολυμπιακός βλέπει τους Atanasijevic, Perrin και Κουμεντάκη να μπορούν να τελειώνουν με ευκολία τις ψηλές μπάλες, ενώ ο Παναθηναϊκός έχει μόνο δύο παίκτες με αυτά τα χαρακτηριστικά τους Nielsen και Πρωτοψάλτη, καθώς ο Kvalen αν και σταθερός στην υποδοχή φαίνεται πως δεν μπορεί να βοηθήσει επιθετικά στην κόντρα μπάλα (και ειδικά στις ψηλές μπάλες) παρά μόνο στις γρήγορες μπάλες από τον Πασαδόρο μετά από καλή υποδοχή. Αυτή η έλλειψη 3ου επιθετικού πόλου στα κρίσιμα σημεία δημιουργεί πρόβλημα στον Παναθηναϊκό στις περιστροφές όπου ο Πρωτοψάλτης βρίσκεται στην πίσω ζώνη, καθώς ο Παναθηναϊκός στις ψηλές μπάλες γίνεται προβλέψιμος, αφού το αντίπαλο μπλοκ γνωρίζει -στις περιστροφές όπου ο Πρωτοψάλτης βρίσκεται στην πίσω ζώνη- ότι η μπάλα θα πάει στον Nielsen με αποτέλεσμα αρκετές φορές να δέχεται μπλοκ.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως για να μειωθεί η απόσταση μεταξύ των ομάδων και ο Παναθηναϊκός να διεκδικήσει επί ίσοις όροις το Πρωτάθλημα χρειάζεται να αποκτηθεί ένας ακραίος ο οποίος θα δώσει σταθερότητα στην υποδοχή και παράλληλα θα μπορέσει να είναι και ο 3ος πόλος στην επίθεση, ώστε να παραμείνουν τα ποσοστά της ομάδας στο side out υψηλά βελτιώνοντας παράλληλα την αποτελεσματικότητα της και στην κόντρα μπάλα.
ΥΓ: Να σημειωθεί πως τα χαρακτηριστικά του Ακραίου για τα οποία μιλάμε θα τα έδινε σε μεγάλο βαθμό ο Van Garderen, αλλά δυστυχώς τραυματίστηκε στην αρχή της σεζόν και δεν έχει μπορέσει να αγωνιστεί. Οπότε καταλαβαίνουμε πως αν δεν είχε συμβεί αυτή η ατυχία η προσέγγιση του μεταγραφικού σχεδιασμού από τον Δημήτρη Ανδρεόπουλο θα ήταν επιτυχημένη !